به وبلاگ بر بچون دزفیل(دزفول) خوش اومهِ
دخترىپشت نىبابابه سینه مىزند
رسم شام وکوفه گشته رسم گرگان درنده
هرکه ازبهردوسکه مىدریدگوشت تنش
درخرابه عشق بودوعاشقى
دخترک باراس بابادیده رنگ بندگى
پاره هاىقلب دخترشدبه تقسیم ترک هاىلب باباىخود
جسم خسته بىرمق جسم خدایى مىشود
گربیافتدچشم دختربه دهان غرق زخم
هم میان قتلگه بانیزه اذکارش ربودند
هم میان تشت زر باچوب لب هایش بریدند
دخترک بوىپدررامىشناخت
ورنه باچشمان تارتازیانه مىشناخت
راس باباراس بابابوداگراستخوان هاپوست وگوشت ازهم جداگشته نبود
قصه هاداردراس شاه بااهانت راس باباشدجدا
بااهانت راس باباروىنى
بااهانت درمیان یک تنور
بااهانت درمیان تشت زر
محترم گشت یک شب راس شاه
روىدامان رقیه رفت به خواب
قاصدک گفته به من خنده ى تلخ تو از گریه غم انگیز تر است
عاشقى خواند به گوش قاصدک شادمانى ز کجا چون که «حسینى» برود
